بیانیه شماره 1934

میدونم مدتیه که حضور کمرنگی در وب دارم که از شما چه پنهون خودش بابتش به اندازه کافی خودم رو سرزنش میکنه اما چه میشه کرد بالاخره عصر عشق به آهن و آسمونخراشه دیگه!

چندتا از شنوندگان محترم هم کامنت گذاشتن و با فلسفه و منطق خاصی بنده رو نواختن که ضمن تشکر خدمتشون میگم که به همه چیز خیلی فلسفیو منطقیو عقلی نگاه نکنین چون، عقل اگر چه چیز خوبیه اما اگه چیز زائدی نباشه اجمالا چیز لازمی هم به حساب نمیاد و چه بسا که مایه دردسر هم بشه. پس سعی کنین با نگاه دلتون قضیه رو وارسی کنین تا از هر چیزی حتی مشکلات برنامه های علمی لذت ببرید. اما خوب چون من ارادت خاصی به شما و شما و بغلیتون دارم، به چشم! در اسرع وقت طرح سه فوریتی و ضرب الاجلی رو تقدیم مسئولین شبکه میکنم تا بعد از خوندن کامنت های شما مجبور نشم سرم رو پایین بندازم و در سکوتی معنوی ترنج های قالی رو بشمارم.

 

چشم من ... نگاه من

خدا به خاک نگاه کرد و گفت:

هر سر سودایی دارد، هر قدم قدمگاهی و هر چشم نگاهی، و هر نگاه آنی.

خاک از آن نگاه قد کشید و انسان شد..

و انسان چشم به هر چه می دوخت نگاهش حالتی غریب میگرفت.

حالتی آشنا..

حالتی از رگ گردن به او نزدیکتر

                                                               .

بودن یا نبودن، مسئله این نیست!

سرو را گفتند، میوه ای نمیآری؟

گفت: آزاده ها تهی دستند...