خدا به خاک نگاه کرد و گفت:

هر سر سودایی دارد، هر قدم قدمگاهی و هر چشم نگاهی، و هر نگاه آنی.

خاک از آن نگاه قد کشید و انسان شد..

و انسان چشم به هر چه می دوخت نگاهش حالتی غریب میگرفت.

حالتی آشنا..

حالتی از رگ گردن به او نزدیکتر

                                                               .